Sklep online

Co to jest depresja?

Depresja to powszechny stan zdrowia, który wpływa na codzienną aktywność człowieka. Pacjent dotknięty depresją może zacząć odczuwać, że nie ma energii, aby robić rzeczy, które powinien robić w życiu codziennym. Niektórzy mogą czuć się zirytowani bez wyraźnego powodu. Objawy depresji różnią się w zależności od osoby. Osoba, która czuje się otępiała i przygnębiona przez ponad dwa tygodnie, wymaga szczególnej uwagi, ponieważ może to być objawem depresji.

Stan jest powszechny. Szansa, że ​​kiedykolwiek zapadniesz na ciężką depresję, wynosi nawet 1 na 20 i generalnie kobiety częściej cierpią na nią niż mężczyźni. Mogą na nią cierpieć również dzieci i osoby starsze. Depresja może trwać krótko, ale może też trwać miesiące, a nawet lata. Jeśli cierpisz na depresję przez co najmniej dwa lata, nazywa się to przewlekłą depresją.

Aby zrozumieć stan, musisz wiedzieć, co powoduje depresję. Dzięki solidnemu zrozumieniu przyczyn depresji można skuteczniej pracować nad znalezieniem lekarstwa. Oczywiście leczenie depresji nie jest łatwe, ale lepiej zrozumiesz, dlaczego tak się dzieje, gdy przyjrzysz się przyczynom depresji.

Przyczyny depresji: co powoduje depresję?

Więc co powoduje depresję? Czy depresja jest spowodowana czynnikami fizycznymi, takimi jak neuroprzekaźniki w mózgu, czy też czynnikami psychicznymi, takimi jak chroniczne negatywne wzorce myślowe? Niezadowalająca odpowiedź jest taka, że ​​zależy to od osoby.

U niektórych osób stan ten wynika przede wszystkim z braku równowagi chemicznej w mózgu, a dla innych główną przyczyną jest negatywne myślenie. Przyczyną mogą być również inne czynniki, takie jak niedobory witamin lub nadmierne ćwiczenia. Krótko mówiąc, przyczyny depresji są różne u różnych osób.

Cechy osobiste

Niektóre cechy osobiste mogą sprawić, że ktoś będzie bardziej podatny na ten stan. Niektórym ludziom nie udaje się rozwiązywać problemów lub radzić sobie z przykrymi wydarzeniami. Albo nie ośmielają się nikogo prosić o wsparcie, więc zostają sami ze swoim problemem. Inne cechy osobiste, które mogą sprawić, że będziesz narażony, to:

• brak wiary w siebie
• przesadzanie
• strach przed porażką
• wymagając dużo od siebie
• czuć się niewystarczająco godnym

Przyczyny fizyczne

Ważną przyczyną fizyczną jest dziedziczność. Czy w Twojej rodzinie występują depresje? Wtedy bardziej prawdopodobne jest, że wpadniesz w depresję.

Ponadto niektóre substancje w twoim ciele mogą czasami wywoływać uczucie depresji. Dotyczy to hormonów, leków, alkoholu i narkotyków.

Ponadto niektórym chorobom fizycznym często towarzyszą uczucia depresyjne. Przykłady obejmują zaburzenia tarczycy i kory nadnerczy, cukrzycę i choroby sercowo-naczyniowe.

Przez co przechodzisz w swoim życiu

Dobre lub złe doświadczenia lub wydarzenia, które nagle zmieniają Twoje życie, mogą spowodować, że poczujesz się przygnębiony. Przykładami są utrata partnera, utrata pracy lub przeprowadzka do innego miasta. Ponadto skrajnie szokujące wydarzenia, takie jak napad lub wypadek, mogą wywołać depresję.

Możesz również wpaść w depresję z powodu wydarzeń, które wydarzyły się dawno temu. Na przykład, jeśli byłeś maltretowany lub wykorzystany seksualnie jako dziecko. Albo jeśli któryś z twoich rodziców umarł przedwcześnie.

Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że problem, niezależnie od tego, skąd się bierze, wpłynie na obie sfery, więc aby wyleczyć depresję, należy rozważyć podejścia terapeutyczne, które będą dotyczyły obu obszarów.

Czynniki ryzyka

Nie wiadomo jeszcze dokładnie, jak rozwija się ten stan. Zakłada się, że w rozwoju tego procesu udział mają procesy biologiczne, czynniki psychologiczne, sytuacja osobista i szczególne wydarzenia życiowe. Oto kilka przykładów tego, co może powodować depresję i wpływać na jej przebieg:

• dziedziczne zwiększone ryzyko: świadczy o tym fakt, że choroba występowała już częściej u członków rodziny.
• stresujące doświadczenia: na przykład znęcanie się lub zaniedbanie, ale także separacja lub śmierć bliskiej osoby
• przewlekłe zaburzenia lękowe w dzieciństwie i okresie dojrzewania połączone z brakiem pewności siebie i niepewności
• zmiany biochemiczne: Stwierdzono, że w depresji metabolizm w mózgu jest zmieniony, a bodźce nerwowe są przekazywane wolniej. Pewne substancje przekaźnikowe i zmiany hormonalne również mogą odgrywać rolę.
• choroby fizyczne, takie jak udar, zawał serca, rak lub niedoczynność tarczycy
• uciążliwe warunki życia: na przykład uporczywy stres i nadmierne wymagania lub samotność.
• Brak światła: Niektórzy ludzie reagują depresją na brak światła dziennego podczas ciemnych jesienno-zimowych miesięcy.

Rodzaje depresji: czym one są?

Nie wszystkie depresje są takie same. Mogą się różnić od łagodnych do ciężkich. To, jak bardzo dana osoba cierpi na depresję, zależy od tego, jak objawy zakłócają jej codzienne funkcjonowanie. Istnieje kilka rodzajów depresji:

• Lekka depresja

Przy łagodnej depresji często nadal można kontynuować większość codziennych czynności. Ale nawet wtedy konieczne jest poważne traktowanie reklamacji. W dziedzinie profilaktyki można jeszcze wiele zrobić, aby zapobiec poważniejszym dolegliwościom.

• Ciężka depresja

Ciężką depresję można rozpoznać po wystąpieniu wielu objawów lub szybkim nasileniu się objawów. Ciężka depresja ma duży wpływ na codzienne życie: na dłuższą metę nigdzie nie chodzisz, nie możesz pracować, chodzić na zakupy, opiekować się dziećmi i przestrzegać normalnego rytmu dnia i nocy. Przyszłość, przeszłość, tu i teraz: wszystko wydaje się czarną dziurą. Niektórzy myślą o śmierci: umieranie wydaje im się mniej złe niż życie w depresji.

• Zaburzenia depresyjne

Nazywana także „depresją jednobiegunową” lub „powszechną” depresją. Zaburzenie depresyjne występuje, gdy ktoś jest przygnębiony lub przygnębiony przez długi czas. Okres, w którym pojawiają się objawy depresji, nazywany jest epizodem depresyjnym. Czy to tylko jeden odcinek? Wtedy nazywa się to zaburzeniem pojedynczego epizodu. Jeśli epizody się powtarzają, zaburzenie depresyjne nazywa się nawracającym.

• Dystymia

Zaburzenie dystmiczne jest „łagodniejsze” niż zaburzenie depresyjne. Nastrój depresyjny (łagodny) musiał występować przez co najmniej dwa lata, a ponadto dwa lub więcej objawów depresyjnych (z wyjątkiem lęku psychomotorycznego lub zahamowania) musiało być obecne. Objawy są zwykle łagodniejsze niż w przypadku depresji, ale dystymia jest postrzegana jako cięższa. Wynika to z długiego czasu trwania zaburzenia dystymicznego.

• Choroba afektywna dwubiegunowa

Lepiej znany jako depresja maniakalna. W chorobie afektywnej dwubiegunowej szczęśliwe okresy przeplatają się z okresami skrajnej beznadziejności. W okresach „dobrych” ktoś czuje się niezwykle energiczny i wesoły. W chorobie afektywnej dwubiegunowej rozróżnia się typ I i ​​typ II. Uważa się, że choroba afektywna dwubiegunowa typu I została zdiagnozowana, jeśli dana osoba miała co najmniej jeden epizod manii, naprzemiennie z jednym lub więcej epizodami depresyjnymi. Typ II odnosi się do co najmniej jednego epizodu depresyjnego i co najmniej jednego łagodnego epizodu maniakalnego. Łagodny epizod maniakalny jest również nazywany epizodem hipomaniakalnym. W epizodzie hipomaniakalnym objawy nie są tak złe, że zaburzone jest ogólne funkcjonowanie. (Jeszcze) łagodniejszą postacią choroby afektywnej dwubiegunowej jest cyklotyma.

• Depresja psychotyczna

Dzieje się tak, gdy oprócz uczuć depresyjnych pojawiają się urojenia lub halucynacje. Urojenia często korespondują z depresją pod względem treści.

• Depresja okołoporodowa

Ten rodzaj depresji może wystąpić u kobiet, które właśnie urodziły dziecko. Depresja poporodowa ma objawy podobne do „normalnej” depresji, ale występuje tylko w ciągu czterech miesięcy po porodzie. Najczęstsze objawy to depresja i niemożność cieszenia się dzieckiem.

• Sezonowa depresja

Osoby, które cierpią na depresję tylko jesienią, zimą i / lub wczesną wiosną, często cierpią na depresję sezonową. Najbardziej znana jest depresja zimowa. Objawy zimowej depresji to: uczucie przygnębienia i przygnębienia, dużo snu, zmęczenie, drażliwość, dużo jedzenia, zwiększenie masy ciała. Depresja zimowa pojawia się, gdy objawy powracają przez co najmniej dwa lata z rzędu. Zimowa depresja występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Zmiana światła dziennego zaburza zegar biologiczny, co w wielu przypadkach powoduje zimową depresję. Prawdopodobnie rolę odgrywa hormon melatonina. Blues zimowy jest łagodniejszym wariantem depresji zimowej. Są narzekania, ale ludzie, którzy cierpią na zimową depresję, nie są chorzy. Objawy są podobne do objawów depresji zimowej, ale są mniej nasilone.

Czy depresja ma podłoże genetyczne?

Genetyka może nieznacznie predysponować jednostkę do depresji, ale nie jest to czynnik decydujący. W większości przypadków bardziej prawdopodobne jest, że stan ten pojawi się w rodzinach z powodu przekazywanych zachowań i wzorców myślowych, niż w przypadku genetyki odgrywającej dużą rolę. Ale nawet jeśli czynnikiem jest genetyka, nie wpływa to zbytnio na metody leczenia depresji. Skuteczne leczenie depresji jest nadal możliwe.

Czy depresja jest wyuczona?

Warunku można się nauczyć. Negatywne myślenie i negatywne zachowania mogą być przekazywane przez rodziny, jak wspomniano wcześniej, lub jednostka może nauczyć się negatywnego myślenia i zachowań od innych ludzi lub z doświadczeń.

Jeśli chodzi o negatywne myślenie, to nie chodzi o to, że te sytuacje koniecznie doprowadziły jednostkę do depresji, ale o to, że jednostka zinterpretowała te wydarzenia w taki sposób, że powstały negatywne przekonania i te przekonania przetrwały.

Kluczową informacją jest tutaj to, że wszystkiego, czego się nauczyliśmy, można się oduczyć.

Negatywne myślenie można zmienić w myślenie pozytywne, a ten pozornie prosty czyn może zdziałać cuda, aby złagodzić, a nawet wyleczyć depresję.

Śpiewy depresji: jakie są objawy depresji?

Każda osoba będzie doświadczać różnego stopnia i różnego rodzaju depresji, co oznacza różnorodne oznaki i objawy. Istnieją jednak pewne ogólne oznaki i objawy depresji, które mogą pomóc w ustaleniu, czy dana osoba może mieć kliniczne zaburzenie depresyjne.

Należy pamiętać, że przeglądanie listy objawów przedmiotowych i podmiotowych nie powinno zastępować konsultacji z lekarzem lub psychoterapeutą, który może odpowiednio zdiagnozować zaburzenie i zalecić odpowiednie leczenie.

Większość lekarzy najpierw próbuje ustalić różnicę między przypadkiem smutku lub „bluesa” a kliniczną depresją. Zaleca się wizytę u lekarza, jeśli od dwóch tygodni lub dłużej masz regularne objawy depresji, które utrzymują się przez cały dzień i zaczęły zakłócać Twój dzienny harmonogram.

Niektóre z najczęstszych objawów to:

• Poczucie beznadziejności / bezradności: Ogólne poczucie, że w życiu nie jest dobrze, a przyszłość też nie wygląda dobrze. Również poczucie, że nic nie można zrobić, aby zmienić światopogląd.
• Utrata zainteresowania: Czynności, które kiedyś były codzienną częścią życia lub rzeczy, których dana osoba najbardziej oczekiwała, nagle stały się nieinteresujące lub dana osoba nie ma już ochoty uczestniczyć.
• Zakłócenie nawyków snu: Może to obejmować nadmierne zasypianie, bezsenność lub budzenie się w środku nocy. Może również obejmować ciągłe zmęczenie i chęć drzemki lub leżenia w ciągu dnia.
• Zmiany w apetytach: Depresji często towarzyszy znaczna utrata masy ciała lub przyrost masy ciała, ponieważ dana osoba albo straci zainteresowanie jedzeniem, albo użyje jedzenia jako sposobu na złagodzenie bólu uczuć i depresji.
• Trudność w kontrolowaniu emocji: Może to obejmować irytację / frustrację, nadmierny płacz lub złość z powodu prostych problemów lub sytuacji.
• Utrata energii: Depresja może powodować uczucie zmęczenia, które utrudnia komuś wykonanie nawet małych zadań. Wzorzec polegający na tym, że chce się po prostu częściej siedzieć w pobliżu, może stać się bardziej zauważalny.
• Trudność w koncentracji: Ktoś cierpiący na depresję może mieć problem ze skupieniem się na codziennych zadaniach, które kiedyś były wykonywane. Mogą również mieć trudności ze skupieniem się na rozmowie lub mogą mieć trudności z interpretacją wskazówek lub odpowiadaniem na pytania.
• Bóle fizyczne: Późniejsze bóle głowy, pleców, bóle mięśni lub stawów oraz problemy trawienne mogą towarzyszyć depresji klinicznej.

Jeśli znasz kogoś, kto doświadcza tych objawów depresji lub sam ich doświadczasz, najlepiej skonsultuj się z lekarzem lub psychiatrą, aby znaleźć najlepsze możliwe leczenie depresji.

Leczenie depresji: jak leczyć depresję?

Niezbędne jest dobre leczenie. Jeśli depresja nie jest leczona, może trwać przez nieograniczony czas i nasilać inne choroby. Nawet osoby z poważnymi objawami mogą wyleczyć depresję.

Istnieje wiele sposobów na pokonanie depresji, w tym:

• Leki (tabletki na depresję)
• Psychoterapie
• Samopomoc

Leki na depresję: jakie są leki przeciwdepresyjne?

Wiele różnych leki przeciwdepresyjne, znane jako leki przeciwdepresyjne, są szeroko stosowane w leczeniu depresji. Leki przeciwdepresyjne należą do bardzo wielu różnych grup. Wpływają na działanie głównych neuroprzekaźników obecnych w mózgu, chociaż mechanizm ich działania nie jest do końca poznany.

Tabletki na depresję wspomagają łagodzenie objawów depresji u osób z depresją, głównie gdy depresja ma ciężki charakter. Istnieją różne rodzaje leków przeciwdepresyjnych stosowanych w leczeniu depresji i innych chorób z elementami depresji, na przykład choroby afektywnej dwubiegunowej. Leki przeciwdepresyjne łagodzą objawy depresji, zwiększając dostępność ważnych neuroprzekaźników, czyli substancji chemicznych w mózgu. Zakłada się, że te substancje chemiczne w mózgu mogą ułatwić poprawę emocji.

Do ważnych odmian leków przeciwdepresyjnych należą:

• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): To nowsza klasa leków przeciwdepresyjnych. Ten lek działa poprzez zmianę poziomu neuroprzekaźnika zwanego serotoniną w mózgu.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA): To pierwsza klasa leków przeciwdepresyjnych, które pojawiły się na rynku w celu leczenia depresji. Wpływają głównie na poziomy dwóch głównych przekaźników chemicznych mózgu (tj. Neuroprzekaźników), serotoniny i norepinefryny w mózgu. Bez wątpienia są one dość skuteczne w radzeniu sobie z depresją; posiadają wiele skutków ubocznych. Z tego powodu nie są już lekami pierwszego rzutu w leczeniu depresji.
• Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): To kolejna klasa leków przeciwdepresyjnych. Leki te są najbardziej pomocne u osób z depresją, które nie reagują na inne metody leczenia. Jednak wiele substancji zawartych w naszej żywności, takich jak ser czy wino, a także niektóre inne leki mogą wchodzić z nimi w interakcje, więc osoby przyjmujące IMAO muszą przestrzegać ścisłych ograniczeń dietetycznych.
• Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI): To nowsza odmiana leków przeciwdepresyjnych. Pomagają kontrolować objawy depresji, zwiększając dostępność substancji chemicznych w mózgu - serotoniny i norepinefryny.
• Bupropion i Mirtazapine stosowane w leczeniu pacjentów z depresją są stosunkowo nowe. Częste działania niepożądane tych leków obejmują niepokój, bezsenność, uspokojenie, niepokój i przyrost masy ciała.

Duża liczba leki przeciwdepresyjne są teraz dostępne na rynku dla lekarzy do leczenia pacjentów z depresją. Większość leków dostępnych obecnie we współczesnej medycynie okazuje się skuteczna w leczeniu depresji. Skuteczność tych leków w leczeniu tego problemu jest całkowicie zależna od zdolności lekarza do doboru odpowiedniego leku dla pacjenta. Pacjent powinien ujawnić lekarzowi wszystkie objawy, których doświadcza, aby pomóc mu znaleźć ten, który naprawdę działa na niego. Zwykle pacjent, który otrzymuje lek przeciwdepresyjny, zaczyna odczuwać pozytywne objawy w ciągu trzech do sześciu tygodni. Aby maksymalnie wykorzystać lek, pacjent powinien być przygotowany do współpracy z lekarzem poprzez zażywanie go zgodnie z zaleceniami lekarza.

Środki uspokajające

Leki te również leczą depresję i są podzielone na „drobne” i „duże” środki uspokajające.

Drobne środki uspokajające, takie jak benzodiazepiny, nie są stosowane w leczeniu depresji, ponieważ mogą powodować uzależnienie.

Główne środki uspokajające są stosowane w leczeniu depresji melancholijnej lub psychotycznej i zapewniają dobrą kontrolę objawów psychotycznych.

Stabilizatory nastroju

Leki te mają ogromne znaczenie w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Stosowane są w leczeniu manii, co czyni je „przeciwmaniakalnymi”, a jednocześnie ich zdolność do zmniejszania ostrości i występowania wahań nastroju określa je jako „stabilizatory nastroju”.

Zabiegi psychologiczne

Istnieje wiele różnych psychologicznych metod leczenia depresji. Najważniejsze z nich to:

• Psychoterapia
• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
• Terapia interpersonalna (IPT)
• Doradztwo
• Medytacja uważności

Wiele osób zastanawia się, jak leczyć depresję. Nie martw się, ponieważ stan można leczyć. Można go skutecznie leczyć, stosując leki przeciwdepresyjne i psychoterapię. U pacjentów cierpiących na depresję można również wypróbować połączenie tych dwóch metod. Stwierdzono, że psychoterapia jest bardziej skuteczna w przypadku pacjentów cierpiących na łagodną do umiarkowanej depresję. Lekarze nadal wolą leki, aby leczyć pacjentów cierpiących na ciężkie postacie. Terapia elektrowstrząsami jest najczęściej stosowaną metodą leczenia depresji z objawami psychotycznymi.

Pomoc w depresji: co mogą zrobić przyjaciele lub krewni?

W przypadku problemów psychicznych lub chorób wiele osób najpierw zwraca się do swoich partnerów, krewnych lub przyjaciół. Często jako pierwsi zauważają objawy i zmiany depresyjne. Ich komfort i wsparcie są szczególnie ważne dla osób z depresją. W przypadku ciężkiej depresji wsparcia potrzebują również partnerzy i krewni.

Możesz zastanawiać się nad pytaniem: „jak pomóc komuś z depresją? ”. Krewni i przyjaciele powinni najpierw zapoznać się z klinicznym obrazem depresji. W ten sposób lepiej poznają sytuację osoby w depresji i rozumieją jej zachowanie. Oprócz wsparcia medycznego lub psychologicznego istnieje możliwość skorzystania z grup samopomocy.

Motywacja odgrywa również ważną rolę w wyzdrowieniu z depresji. Krewni mogą wspierać poszkodowanego w szukaniu profesjonalnej pomocy, regularnym przyjmowaniu leków i wizytach u lekarza lub terapeuty.

Aktywna pomoc i wsparcie mogą stać się szczególnie ważne, gdy pojawiają się oznaki, że ktoś może odebrać sobie życie. Niezwykle ważne jest, aby traktować takie znaki poważnie i rozmawiać o nich z innymi. Jeśli nie jest to możliwe w nagłej sytuacji, istnieją takie usługi, jak psychiatria społeczna, ośrodki kryzysowe lub poradnia telefoniczna, w których można uzyskać pomoc.